Političari idioti za glupe birače

 Trendovi savremenog politikanstva

“La tontocracia y kourocracia” - Političari idioti za glupe birače

Ilona Staller - Cicciolina

Savremeni tokovi u politici stvaraju i trendove, za birače nacionaliste – nacionalisti, za homoseksualce – homoseksualci, za glupe birače – političari idioti. 

Španci su vrlo kreativno stvorili nazive za te pojave - Glupokratia (bobocracia,tontocracia).

Političari idioti,  sa kvocijentom inteligencije nižim od nivoa mora, kod kojih je izražena  sklonost gluposti, shvaćeni su kao vladari osrednjih, pa čak i beskorisnih ljudskih stvorova,i stvoreni su samo s jednim ciljem - da privuku glupe birače!

U Španiji je ova pojava krenula  tranzicijom u kojoj su putem medija ubedili glasače da identifikuju mladog političara, da menjaju pogled na politiku u smislu savremenosti i promena u političkim sistemima. Ubrzo se videlo da mnogima od tih mladih političara nedostaje temelj  kao esencijalna supstanca političkog bivstva, ali je bilo suviše kasno. Glupi birač se uveliko identifikovao sa još glupljim predstavnikom. 

Tako je nastala reč Kouroscracia (kurokratia), neologizam koji je izmišljen da se odnosi na tu novu političku klasu koju karakteriše praznina u pozadini i njezini kitnjasti, kultivisani oblici. 

Stručnjaci za ništa osim za plivanje u specifičnoj političkoj areni. 

Iako se odnosi na pojavu mladih političara, pojam se ne odnosi na “moć mladih” koji je nikada nisu ni  imali i sve su više udaljeni od nje), već na “mlade na vlasti”.

Morate prodavati mlade, lepe, sveže proizvode bez bora... 

Programe i političku propagandu zamenila je  dobra ili loša reklama (efikasno u oba slučaja)  i marketing, a političari nisu ti koji upravljaju uslugama države, već imidž brenda. Za verovati je da se ispod te strukture modela bez profesije, frustriranih glumaca i slamnatih ljudi krije prava, nevidljiva struktura ljudi koji režiraju celu predstavu.

Kurokratija je stvorila danas dominantnu političku podklasu koju čine ljudi bez stručnog, radnog i životnog iskustva,lokalno poznatiji pod nazivom “laktaši”, koji protokom vremena učvršćuju svoju vlast kroz efikasne i proverene metode nacionalizma, nepotizma i korupcije,  stvaraju ogromna bogatstva,  no u razvijenijim zemljama su veoma opasna pojava savremene politike, jer u politiku ulaze sa ogromnim finansijskim fondovima i već izgrađenom pozorišnom strukturom.

Na nesreću, ova pojava nema osobinu  lokalnog karaktera, suočeni smo s univerzalnim fenomenom koji se bez mnogo muke može  otkrili u Engleskoj,, Francuskoj, Italiji... Čak i u SAD-u. koji Ronalda Reagana, Georgea W. Busha i Donalda Trumpa ubraja među najuspješnije i izborno podržane glupe političare. 

George W. Bush je nesumljivo najreprezentativniji političar gluposti i sve što se treba učiniti je pretražiti i pogledati film Adama McKaya “Vice” iz 2008. na njihovoj platformi ili pokrenuti Google da prođe kroz nebrojene zbirke njegovih naslavnijih idiotskih  citata. 

Ali dalje, s Georgeom W. Bushom, anarhokapitalistički ideali bili su utelovljeni u svom najekstremnijem obliku: razvodnjavanju države privatizacijom njezinih funkcija, čak i onih najspecifičnijih kao što su nacionalna odbrana ili policija, elektroprivreda, obrazovanje i medicinska odeljenja.

Dakle, profesija savremeng političara ne zahteva visoke kvalifikacije, niti temeljno obrazovanje, zahteva lepo lice, velike sise, transeksualnost, praznu glavu ili bilo koji od fizičkih ili moralnih obeležja koji vas mogu izdvojiti iz mase i pokreće se velika pozorišna predstava. 

Po jedan idiot u glavnoj ulozi, za svakog glupog birača iz gledališta.